Recenzja: Lethal Steel - Legion of the Night (2016)


Dziś będzie króciutko. Szwedzki Lethal Steel to jeden z ciekawszych bandów NWOTHM. Niestety panowie nie są zbyt płodni. Omawiany krążek wydali w 2016 roku i od tamtej pory (mimo że band wciąż istnieje) nie doczekaliśmy się krążka nr dwa. Pomijam tu EPkę z 2020 roku, gdyż zawiera niestety muzykę mniej przekonującą...

Od razu po odpaleniu "Legion of the Night" słychać, że chłopaki naprawdę mają pomysł na granie. Łatwo rozpoznawalne kawałki, pełne są fajnych riffów i udanych solówek. Wszystkie są świetnie zaaranżowane, mają sporo zmian nastroju i naprawdę dobrych wokali, tworzących pomysłowe linie melodyczne. Nie ma chwili na nudę, co niestety nie jest takie oczywiste na współczesnej scenie klasycznego heavy metalu.

Najmocniejsze strzały to bezsprzecznie fantastyczny "Demon from the Past" (z kapitalnym riffowaniem) czy też otwierający całość "Sirius" (zaczynający się piękną gitarą, by za chwilę przywalić sympatyczną galopadą). Świetnie wypada również przebojowy "Rosier" (zawierający obok galopujących motywów, takaż trochę fajnych zwolnień) oraz bardzo klasycznie brzmiący "Warrior". Oba powyższe od razu też kojarzą mi się ze starym, zapomnianym dziś niemieckim zespołem Talon i albumem "Neutralized". Ktoś z Was ma podobnie ?

Wymieniam poszczególne kawałki, ale tak naprawdę wszystkie utwory na albumie zasługują na uwagę, są cholernie równe, przez co płyty słucha się jednym tchem. Pomaga w tym także długość krążka. Zawiera on bowiem raptem 8 utworów. To jednak duży plus. Dzięki temu człowiek odruchowo sięga do przycisku "repeat" chcąc jeszcze. 

Debiut Lethal Steel zjada na śniadanko tak wychwalane ostatnio płyty Traveler czy innego Riot City. W porównaniu do wymienionych posiada tony charyzmy, dzięki czemu po odsłuchu pamiętamy riffy, sola i melodie. Kto z Was pamięta cokolwiek po przesłuchaniu "Termination Shock" Travelera ? No właśnie...

Ocena 6/6



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Recenzja: Smoulder - Violent Creed Of Vengeance (2023)

Obraz
Dziś będzie ostro. Nie, nie wziąłem na warsztat brutalnego death metalu. Będzie ostry opiernicz :) Wkurzyłem się bardzo na Smoulder. Wkurzyłem się na te pozytywne opinie w necie, na te liczne głosy typu "album roku", albo "jeden z najlepszych"...Co to ma być do kuźwy ? Ta nędza albumem roku ? Ludzie, co się z Wami dzieje?  Naprawdę dawno żaden krążek nie zmęczył mnie tak jak " Violent Creed Of Vengeance " czyli najnowsze dzieło Kanadyjczyków. Ja pierdziele. Już poprzedni (w sieci również chwalony) był słaby, ale to co panowie i jedna pani zaserwowali na najnowszym wydawnictwie to woła o pomstę do nieba... Niby mamy tu epic heavy metal, ale zagrany totalnie bez wyrazu i bez krzty charyzmy. Niestety, muzycy nie są w stanie zagrać nawet jednej interesującej nurty, nawet jednej zapadającej w pamięć melodii. W porównaniu z debiutem (i jedną EPką) bardziej przyspieszyli, niestety większość tych szybkich kawałków zlewa się w jedną, cholernie nudną papkę...  Muzyk
Czytaj więcej

Recenzja: Scream Maker - "Land of Fire" (2023)

Obraz
  Warszawski Scream Maker nie ma lekko. Z jakiegoś dziwnego, bliżej nieokreślonego mi powodu, na kilku grupach feacebookowych ostro po nich jadą. Może inaczej, część ludzi ostro po nich jedzie. Dziwnym trafem wszyscy ci "krytycy" dobrze się znają osobiście, więc wszelkie ich argumenty od razu śmierdzą podejrzanie, i na pewno nie powinny być traktowane poważnie. Cóż, zostawmy te dziwactwa za sobą, skupmy się na muzyce... ...a ta na " Land of Fire ", czyli czwartym albumie formacji, jest po prostu REWELACYJNA!! Od pierwszych dźwięków " Perpetual Burning " wiadomo, że to będzie kapitalnie spędzone 47 minut. To heavy metal najwyższej próby. Z wszystkich kawałków bije niesamowita energia, a jednocześnie jakaś niesamowita lekkość i swoboda wykonawcza, podkreślona jeszcze świetną, bardzo naturalną produkcją. Sporo tu przebojowego grania (" Can't Stop the Rain ", " Everybody Needs Illusions "), ale jeszcze więcej fajnej riffowej jazdy, jak
Czytaj więcej

Recenzja: Saxon - Carpe Diem (2022)

Obraz
Jaki jest nowy Saxon, każdy wie, nawet bez włożenia płyty do odtwarzacza. Tak naprawdę nic się nie zmienia już do kilku wydawnictw. To w dalszym ciągu żywiołowy, melodyjny heavy metal. Nie ma mowy o arcydziele, ale na pewno album może się podobać. Zacznę może od minusów. Jest tu kilka kawałków, które delikatnie mówiąc nie porywają. Utwory takie jak " Carpe Diem ", " Dambusters " czy " All for One " to po prostu Saxonowskie średniaki, najeżone gitarowymi riffami, ale tak naprawdę bez jakiegoś, który zostałby w pamieć na dłużej. Słucha się dobrze, ale wpadając jednym uchem, szybciutko wylatują drugim. Trochę lepiej jest z " Remember the Fallen ", bo choć gitarowo leciutko przynudza, to jednak w refrenie już wszystko się zgadza. Poza tym jest różnie. Taki " Age of Steam " to zdecydowanie mocny strzał w pysk, choć i tu nie wszystko gra jak powinno. Zdecydowanie brakuje jakiegoś ciekawszego refrenu. Na szczęście fajnie mieszające gitary (i u
Czytaj więcej