Recenzja: Lethal Steel - Legion of the Night (2016)


Dziś będzie króciutko. Szwedzki Lethal Steel to jeden z ciekawszych bandów NWOTHM. Niestety panowie nie są zbyt płodni. Omawiany krążek wydali w 2016 roku i od tamtej pory (mimo że band wciąż istnieje) nie doczekaliśmy się krążka nr dwa. Pomijam tu EPkę z 2020 roku, gdyż zawiera niestety muzykę mniej przekonującą...

Od razu po odpaleniu "Legion of the Night" słychać, że chłopaki naprawdę mają pomysł na granie. Łatwo rozpoznawalne kawałki, pełne są fajnych riffów i udanych solówek. Wszystkie są świetnie zaaranżowane, mają sporo zmian nastroju i naprawdę dobrych wokali, tworzących pomysłowe linie melodyczne. Nie ma chwili na nudę, co niestety nie jest takie oczywiste na współczesnej scenie klasycznego heavy metalu.

Najmocniejsze strzały to bezsprzecznie fantastyczny "Demon from the Past" (z kapitalnym riffowaniem) czy też otwierający całość "Sirius" (zaczynający się piękną gitarą, by za chwilę przywalić sympatyczną galopadą). Świetnie wypada również przebojowy "Rosier" (zawierający obok galopujących motywów, takaż trochę fajnych zwolnień) oraz bardzo klasycznie brzmiący "Warrior". Oba powyższe od razu też kojarzą mi się ze starym, zapomnianym dziś niemieckim zespołem Talon i albumem "Neutralized". Ktoś z Was ma podobnie ?

Wymieniam poszczególne kawałki, ale tak naprawdę wszystkie utwory na albumie zasługują na uwagę, są cholernie równe, przez co płyty słucha się jednym tchem. Pomaga w tym także długość krążka. Zawiera on bowiem raptem 8 utworów. To jednak duży plus. Dzięki temu człowiek odruchowo sięga do przycisku "repeat" chcąc jeszcze. 

Debiut Lethal Steel zjada na śniadanko tak wychwalane ostatnio płyty Traveler czy innego Riot City. W porównaniu do wymienionych posiada tony charyzmy, dzięki czemu po odsłuchu pamiętamy riffy, sola i melodie. Kto z Was pamięta cokolwiek po przesłuchaniu "Termination Shock" Travelera ? No właśnie...

Ocena 6/6



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Recenzja: Beast In Black - Dark Connection (2021)

Obraz
Po genialnym " From Hell with Love '' zastanawiałem się czy przy kolejnej płycie panowie z Beast In Black będę w stanie nagrać coś na równie wysokim poziomie. Przyznam, że styl w jakim się obracają jest dość ciasny, nie łatwo czymś tu zaskoczyć. Żeby płyta przyciągała uwagę musi być przepełniona muzyką naprawdę najwyższej jakości. Na szczęście taka jest właśnie " Dark Connection ", choć nie od razu pokazuje swoje pełne oblicze... Poprzedniczka wypełniona była hitami po brzegi, chwytała też za serducho od razu. Nowy album przy pierwszych kontakcie lekko zawodzi, nie porywa w takim samym stopniu, wydaje się też mniej pomysłowy, przez co niektóre kawałki są zbyt podobne do siebie. Dłuższy jednak czas spędzony z tym wydawnictwem uświadamia nam, że tak naprawdę poziom nie spadł nawet na milimetr, choć niestety nawet o milimetr nie poszedł też do góry... W dalszym ciągu jest to kopalnia heavy/power/disco metalowych hitów. Ponownie każdy refren wbija się w głowę (choć n...
Czytaj więcej

Recenzja: Scream Maker - "Land of Fire" (2023)

Obraz
  Warszawski Scream Maker nie ma lekko. Z jakiegoś dziwnego, bliżej nieokreślonego mi powodu, na kilku grupach feacebookowych ostro po nich jadą. Może inaczej, część ludzi ostro po nich jedzie. Dziwnym trafem wszyscy ci "krytycy" dobrze się znają osobiście, więc wszelkie ich argumenty od razu śmierdzą podejrzanie, i na pewno nie powinny być traktowane poważnie. Cóż, zostawmy te dziwactwa za sobą, skupmy się na muzyce... ...a ta na " Land of Fire ", czyli czwartym albumie formacji, jest po prostu REWELACYJNA!! Od pierwszych dźwięków " Perpetual Burning " wiadomo, że to będzie kapitalnie spędzone 47 minut. To heavy metal najwyższej próby. Z wszystkich kawałków bije niesamowita energia, a jednocześnie jakaś niesamowita lekkość i swoboda wykonawcza, podkreślona jeszcze świetną, bardzo naturalną produkcją. Sporo tu przebojowego grania (" Can't Stop the Rain ", " Everybody Needs Illusions "), ale jeszcze więcej fajnej riffowej jazdy, jak ...
Czytaj więcej

Przeceniane albumy: The Velvet Underground & Nico (1967)

Obraz
Wymyśliłem sobie kiedyś taki kącik jak "Niedoceniane albumy". Uznałem bowiem, że wielu krążkom powinno się w końcu oddać stracony przed laty honor. A co jeśli pójść w drugą stronę? W końcu każdy z nas na pewno  zna   kilka, kilkanaście takich albumów, które są dziełami uznawanymi przez ogół za wybitne, choć my mamy "troszkę" inne zdanie na ich temat...  Ruszam wiec z koksem. Otwieram nowy dział, który zwać się będzie "Przeceniane albumy", a co tam, wolno mi, w końcu mój ci ten blog :)  Na pierwszy ogień leci debiut The Velvet Underground, amerykańskiej grupy rockowej założonej przez Lou Reeda, będącej przedstawicielem awangardy rockowej i rocka eksperymentalnego.  Granie to określa się też dziś proto punkiem, nie mam pojęcia dlaczego, nie siedziałem nigdy w punku, domyślam się jednak, że to pewnie przez surowy, minimalistyczny, niechlujny charakter muzyki.  W 1965 roku Andy Warhol (amerykański artysta, jeden z głównych przedstawicieli pop-artu), który potr...
Czytaj więcej